در سال ۸۷ ریزش شاخص به خاطر بحران جهانی بود و قیمتهای جهانی نفت و فلزات بیش از ۷۰درصد ریختند و بازار بورس تهران هم ریزش شدیدی را تجربه کرد مثلا قیمت دبیلت از ۱۲۰۰دلار به ۲۵۰دلار رسید .قیمت نفت هم یک سوم شد و قیمت ارز تغییری نکرد .
در سال ۹۲ باز هم کاهش شاخص به خاطر ریزش قیمتهای جهانی رخ داد ،قیمت نفت از بالای صد دلار دوباره به ۳۰ دلار رسید و همینطور در بقیه کامودیتی ها ،مس هم از ۱۱ هزار دلار به ۳۷۰۰دلار رسید و باز هم قیمت ارز تغییری نکرد .
در سال ۹۷ هم باز هم ریزش شاخص به خاطر افت قیمتهای جهانی و افت همزمان قیمت ارز از حوالی ۲۰به ۱۰ هزار تومن بود ،قیمت نفت از نزدیک ۹۰دلار به ۵۰دلار رسید و باعث کاهش شاخص شد ،به جز این سه ریزش در بازار سرمایه ایران ریزش معنادار و سختی در ۱۵ سال اخیر نداشته ایم و در بین این سه ریزش شاهد رشد متناوب بازار بوده ایم و علت هم مشخص هست چون عمده صنایع بزرگ بازار کامودیتی بیس هستند،ترکیب قیمت ارز و قیمت کامودیتی هست که میتواند سیگنالی برای بازار سهام باشه مثلا قیمت هر بشکه نفت ۵۶ دلار و دلار ۱۱هزار تومان یعنی هر بشکه نفت ۶۱۶هزار تومان است ،اگر نفت بریزه یا دلار بریزه ویا هر اتفاقی بیفته که برایند ان کاهش شدید قیمت ریالی هر بشکه نفت باشه بازار سرمایه هم متناسب با ان میتواند کاهش پیدا کند .
بررسی بازار در ۱۵سال اخیر نشون میده ریزش شاخص وبازار فقط به خاطر ریزش نفت بوده و لاغیر ،بعضی ها علت رو بررسی نمیکنند و میگویند شاخص هر وقت ریخته ۲۰درصد ریخته !!و نتیجه میگیرند که شاخص باید فلان عدد رو ببینه در حالیکه هیچ تشابه ماهوی وجود ندارد ،این مباحث هم زمانی مطرح میشود که فقط ۴-۵روز دیگه تا گزارشات ۶ ماهه شرکتها مهلت داریم که پیش بینی میشود عمدتا گزارشات خوبی خواهند بود و نسبتهای مهم P/E فوروارد و T T M بازار رو اصلاح خواهند کرد .
